Updateje

Helaas is de hoogteziekte niet minder geworden in Nagarkot. Ook kreeg ik last van mijn keel. Daarom besloot ik om maandagochtend alleen terug te keren naar Kathmandu. De andere meiden zouden die dag nog Bhaktapur bezoeken, maar daar voelde ik me niet goed genoeg voor. De busrit naar beneden was gelukkig iets minder bumpy. Aangekomen in Thamel, ben ik direct de eerste apotheek die ik zag binnengelopen. Ik kreeg een uitgebreid advies van de apotheker en 100 roepies (ongeveer 85 eurocent) lichter en een flesje hoestdrank rijker ging ik terug naar het appartement. Daar zaten de Nederlandse meiden nog, van wie er een ziek was. Omdat ze zich weer wat beter voelde (en ik ook), besloten we het Indra Jatra festival te bezoeken. Dit festival wordt jaarlijks gevierd om het einde van het regenseizoen in te luiden. De Kumari, de levende godin, zal die dag haar paleis verlaten en zich aan het publiek tonen. Dat is heel bijzonder, want dat gebeurd dus maar een of twee keer per jaar. Deze levende godin is een jong meisje van een jaar of 7/8. Ze leidt een zeer eenzaam bestaan in haar paleis en moet zich aan vele regels houden. Zo mag ze nooit met haar voeten de grond raken. Zodra ze gaat menstrueren of ziek wordt, is ze geen godin meer. Een gebruik dat wij ons niet kunnen voorstellen en dat ook niet meer van deze tijd is. Voor de Nepalezen is het echter heel belangrijk, dus het was ontzettend druk. Na anderhalf uur te hebben gewacht op het plein, kwam ze dan eindelijk naar buiten en werd ze naar haar troon gedragen. Nadat er voor mijn neus een paar schoten werden gelost (ik schrok me een hoedje) werd ze onder luid gejuich over het plein gedragen. Heel bijzonder om mee te maken, maar ook zo sneu voor het meisje… Ze zag er echt niet gelukkig uit.

Toen we weer thuis waren voelde Chantal zich helaas weer slechter. We besloten om een dokter te bellen. Op dinsdag konden we om 9:00 uur terecht. Het ziekenhuis was speciaal voor buitenlanders, en super schoon. Een verademing na al die super gore wc’s die je hier overal ziet. Ik kan er echt niet aan wennen. Het bleek dat ze een bacterie had opgelopen. Paulien en ik hebben haar daarna weer naar het appartment gebracht en zijn toen naar het Girls Center gegaan. Daar was het rustig, we hebben een beetje gekleurd en tv gekeken. Een van de meiden vertelde dat een ander meisje vrijdag, nadat Moira en ik weg waren gegaan, een pan kokend water over zich heen had gekregen tijdens het koken. Nu ligt ze in het ziekenhuis. De dokter had gezegd dat het wel goed gaat komen, maar een paar meisjes waren er heel verdrietig om. Ik vond het ook heel erg, vooral omdat we net weg waren toen het gebeurde. Misschien hadden we er nog iets aan kunnen doen als we daar waren gebleven.

Gisteren zijn we naar het Boys Center gegaan. Ik was vreselijk moe en had enorme buikpijn. Dat heeft iedereen in de groep, of inmiddels gehad. Niet gek in een land waar de hygienestandaard vele malen lager ligt dan bij ons. Die Nepalezen zullen een weerstand hebben! Wij duidelijk wat minder. Die middag ben ik op tijd naar huis gegaan, mijn ogen vielen bijna dicht, en heb de hele middag geslapen.

Vandaag gaat het gelukkig weer wat beter. Ik heb nu ook zo’n mondkapje gekocht tegen de smog. Hoewel ik me soms een hypochondrische Europeaan voel, is het hier toch echt wel nodig. Vanochtend zouden we vergadering hebben met Inge, maar helaas was ze ziek. Gelukkig konden we wel met iemand anders praten over de dingen die we wilden bespreken, Beijes. We hebben het gehad over de besteding van het geld, omdat we dit graag concreter wilden maken. Beijes zei dat ongeveer 1200 euro van ons geld naar winterkleding zal gaan. Er zijn in total 150 kinderen, dus dat betekent dat er voor ieder kind ongeveer 1000 roepies (ongeveer 8,50 euro) is om uit te geven aan kleding. De organisatie gaat voor deze kleding zorgen. Daarnaast wordt de toiletruimte van de kinderen opgeknapt en de watervoorziening gerepareerd. Ook zal er geld vrij worden gemaakt voor een nieuwe bibliotheek. Hoe veel geld dit precies gaat kosten is niet duidelijk, maar ze zullen het sowieso voor ons op papier zetten en de bonnetjes bewaren.

We zijn van plan om op 20 september een Vlaamse Kermis (je raadt al wie dit bedacht hebben) te organiseren voor de kinderen. Dat is een soort spellendag, waarbij de kinderen in kleine groepjes een spellenconcours afleggen. De groepjes die winnen krijgen zogenaamde Education Points, die ze in kunnen wisselen voor spulletjes. Dat wordt vast heel leuk! We zijn nu druk bezig met de voorbereiding daarvan.

Ook werken we aan een vrijwilligersmap. Omdat we merken dat er weinig verwachtingen zijn en weinig input is vanuit de organisatie lijkt het ons handig om een map te maken voor aankomende vrijwilligers. Hierin zullen we hen van advies voorzien over praktische zaken, maar ook inspiratie geven voor Engelse lessen en spelletjes. Dat bespaart uiteindelijk veel tijd met het zoeken naar dingen om te doen en het wennen aan de werkwijze van de organisatie, waardoor ze hun tijd effectiever in de kinderen kunnen steken. Dat is iets wat wij echt wel gemist hebben, dus we denken dat de volgende groepen vrijwilligers het wel kunnen waarderen.

Tot snel!

Liefs, Mirthe