Kinderdag in Godawari

Afgelopen zondag zijn we naar Godawari geweest met alle meisjes en jongens. Het was die dag National Children's day, dus dat moest gevierd worden! We zouden eigenlijk gaan picknicken, maar dat plan viel helaas in het water door de regen. Gelukkig heeft CPCS een gebouwtje daar, dus we hebben ons voornamelijk binnen vermaakt. We gingen met de auto van CPCS daarheen, dat was al een avontuur op zich! We gingen in twee groepen en ik ging met de eerste mee. Met zijn VIJFTIENEN in een auto (geen kleine maar toch) gepropt gingen we op weg naar het mooie Godawari. Uiteraard weer een behoorlijke bumpy ride over veelal onverharde wegen. Tot twee keer toe zijn we gestopt omdat er kindjes moesten overgeven, echt zielig. Gelukkig waren ze snel weer beter toen we aankwamen. Eerst gingen ze vooral vieze grote spinnen zoeken (en ons daarmee achterna rennen, brrr) en hadden ze zelfs een slang gevonden. Toen heb ik maar gauw wat speelgoed gepakt om ze af te leiden... Dat hielp gelukkig!
Daarna arriveerde de tweede groep met de meisjes, en alle jongens begonnen heel uitgelaten en puberaal 'Girls! Girls!' te roepen. Normaal zien ze elkaar zelden, dus dit vonden ze zeker wel leuk! De boombox werd aangezet en de kinderen gingen direct uit hun dak! Dat was zo fantastisch om te zien! Bibek, een jongetje dat normaal zijn macht over de jongensgroep toont door iedereen fysiek te straffen voor alles wat in zijn ogen fout is, ging helemaal los! Dit gedrag komt voort uit zijn opvoeding, waarbij het fysiek straffen normaal was. Eigenlijk heel zielig dus. Zo mooi om hem eens in zijn positieve element te zien!
Die dag zijn we ook nog naar een zwembad geweest. Absoluut geen zwembad zoals wij dat kennen. Het was meer een soort tempelachtig terrein behangen met gebedsvlaggen en gelegen aan een bos (prachtig) met twee heel vieze, bruinige buitenbadjes. Maar de kinderen boeide dat niet, ze zijn wel wat gewend. Ook regende het nog altijd. Ze vonden het heerlijk! Toen ze eruit kwamen deden ze direct weer hun kleren aan, handdoeken hadden ze niet. Ze bibberden van de kou! Maar wat hadden ze een plezier gehad. Nog even een groepsfoto gemaakt en toen weer teruggelopen naar het gebouw van CPCS. Met een stevige arm om me heen geslagen van Deepak, een van de oudere jongetjes (12?), liepen we samen onder mijn paraplu terug. Wat een lieverd. Ik heb er een leuke foto van! Af en toe vinden ze het zo fijn om even met je te knuffelen. Dat is iets wat ze natuurlijk enorm missen. Een papa of mama die hen af en toe even vastpakt of troost als ze vallen, dat zullen ze waarschijnlijk nooit meer meemaken... Dat besefte ik me enorm op dat moment en het brak mijn hart. Maar van de andere kant was ik heel blij dat wij er waren om ze dat af en toe toch te geven. Het maakt me ook niet uit of ze luizen of wratjes hebben of niet, als ik ze krijg zijn die zo weer weg met een shampoo of crème. Een knuffel kunnen ze soms zo goed gebruiken. Dat is zo waardevol. En dat vind ik vele malen belangrijker. Daarna hebben we nog gesmikkeld van een heerlijke maaltijd. Dit keer zat er veel vlees bij, voor de kinderen een feestmaal, want dat krijgen ze niet vaak.
Ik heb de kip niet gegeten. Toen ik een paar dagen hier was ben ik namelijk ook gestopt met het eten van kip (ik at eerst van vleesproducten alleen nog maar kip) en nu eet ik alleen vegetarisch. Dat bevalt prima. Ik zie hier namelijk dagelijks kippen die vanuit hun minikooitje aan hun poten worden vastgepakt en meegesleurd worden naar de slager aan de overkant. Ook rennen ze rond in en om restaurants... Klaar om die avond te eindigen op iemands bord. Ik weet dat het hypocriet is, want in Nederland gebeurd het natuurlijk ook, maar niet voor je neus. Maar nu ik zo met mijn neus op de feiten wordt gedrukt kan ik het niet meer over mijn hart verkrijgen om nog langer vlees te eten. En dat bevalt eigenlijk prima.
Maar het was dus een heel geslaagde dag! De afgelopen 2 dagen heb ik vrij gehad, dus lekker uitgerust en wat geshopt. Heerlijk! Was ik wel aan toe. Het kost me toch allemaal veel energie. Ook heb ik vandaag foto's laten afdrukken van de kinderen, die ik morgen op kan halen. Ik hoop dat we er een leuke collage mee kunnen maken en deze kunnen overhandigen aan de kinderen. Morgen ga ik weer aan de slag, ik kijk er naar uit om de kindjes weer te zien! Ze hebben nu al een speciaal plekje in mijn hart.

Tot snel!

Liefs, Mirthe